کد مطلب:124422 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:109
سخنان امام حسن درباره ی جد بزرگوار خود
[19]-211- یعقوبی می گوید:
روزی گذر [امام] حسن علیه السلام بر داستان سرایی كه كنار در مسجد رسول خدا صلی الله علیه و آله، داستان می گفت، افتاد و به او فرمود:تو چكاره ای؟ او گفت:ای فرزند رسول خدا! من داستان سرایم. فرمود:دروغ می گویی، محمد صلی الله علیه و آله داستان سرا است؛ خدای سبحان فرمود:«داستان ها [ی پیامبران، و امم پیشین] را بگو» [1] گفت:من یاد آورنده ام. فرمود:دروغ می گویی، محمد صلی الله علیه و آله یادآورنده است؛ خدای سبحان فرمود:«پس [فطریات كمال بخش را به] یادشان آور. همانا تو، یادآورنده ای» [2] گفت:پس من كیستم؟ فرمود:رنجبر بی بهره. [3] .
[20]-212- دولابی با سند خود نقل كرده است:
حسن بن علی علیه السلام فرمود:خانمی با دو فرزند خود، خدمت پیامبر صلی الله علیه و آله رسید و چیزی خواست. پیامبر صلی الله علیه و آله به او سه دانه خرما داد، و او به هر یك از فرزندان خود، یك خرما داد و خوردند. سپس فرزندان به مادر خود نگریستند و مادر، آن یك خرما را نیز دو نیم كرد، و به هر یك، نصف آن را داد.
[ صفحه 210]
رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود:به سبب مهری كه به فرزندان خود ورزید، خدا نیز به او مهر ورزید. [4] .
[21]-213- طبرسی رحمه الله نقل می كند:
امام حسن علیه السلام فرمود:هر گاه پیامبر صلی الله علیه و آله شیر می نوشید، می فرمود:خدایا! در آن، بركتمان ده، و از آن، فزونی مان بخش... و رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود:آن دو (خرما، و شیر) گواراترند. و چون شیر می نوشید، مضمضه می كرد، و می فرمود:شیر، چربی دارد، و در حدیث دیگری آمده می فرمود:هر گاه شیر نوشیدید، مضمضه كنید؛ زیرا چربی دارد. [5] .
[22]-214- مجلسی رحمه الله می گوید:
مولای ما [امام] حسن علیه السلام فرمود:همانا خداوند عزیز و باجلال، پیامبر خود را به بهترین ادب ها، تربیت كرد و فرمود:«گذشت پیشه كن و به نیكی فرمان ده و از نادانان رو برتاب» [6] ، و چون فرمان او را دریافت، [باز] فرمود:«و آنچه را پیامبر به شما داد، آن را بگیرید، و از آنچه شما را بازداشت، بازایستید» [7] ، و به جبرئیل فرمود:عفو چیست؟ گفت:این كه با هر كه از تو برید، بپیوندی، و به هر كه تو را محروم كرد، عطا كنی، و از هر كه به تو ستم كرد، گذشت كنی. پس چون پیامبر صلی الله علیه و آله، آن را انجام داد، خداوند به او وحی فرمود:«و حقا كه تو را خلقی بزرگ است. [8] ». [9] .
[23]-215- مجلسی می گوید:
امام حسن علیه السلام فرمود:و [خدا] به وسیله ی پیامبر، عرب را عزت بخشید، و هر كه را از ایشان خواست، بزرگی داد، و خدا فرمود:«و آن [مایه ی] یادآوری تو و امت توست. [10] ». [11] .
[ صفحه 211]
[24]-216- در تفسیر منسوب به امام عسكری علیه السلام، آمده است:
حسن بن علی علیه السلام فرمود:محمد صلی الله علیه و آله و علی علیه السلام پدران این امتند. پس خوشا به آن كسی كه به حق آنان، عارف، و در همه ی احوال، فرمانبرشان باشد كه خدا او را از بهترین ساكنان بهشت خود قرار دهد، و با بخشش ها و خشنودی خود، او را سعادتمند كند. [12] .
[25]- 217- و باز در همان تفسیر آمده است:
امام حسن علیه السلام فرمود:بر تو باد كه به خویشان پدر و مادر دینی خود - محمد صلی الله علیه و آله و علی علیه السلام - نیكی كنی، هر چند نیكی به خویشان پدر و مادر نسبی خود را تباه كرده باشی، و مباد تو را كه [نیكی به] خویشان پدر و مادر دینی خود را برای دست یابی به [نیكی به] خویشان پدر و مادر نسبی، از دست بدهی؛ زیرا سپاس خویشان پدر و مادر دینی، نزد پدر و مادر دینی - محمد صلی الله علیه و آله و علی علیه السلام -، از سپاس خویشان پدر و مادر نسبی، نزد پدر و مادر نسبی، سودمندتر است. اگر خویشان پدر و مادر دینی، نزد ایشان، از تو تشكر كنند، با كم ترین نظر عنایتی ایشان به تو، همه ی گناهانت - هر چند به پری میان فرش تا عرش باشد می ریزد. ولی با از دست دادن خویشان پدر و مادر دینی، تشكر خویشان پدر و مادر نسبی، نزد پدر و مادر نسبی، كوچك ترین سودی برایت نخواهد داشت. [13] .
[ صفحه 212]
روزی گذر [امام] حسن علیه السلام بر داستان سرایی كه كنار در مسجد رسول خدا صلی الله علیه و آله، داستان می گفت، افتاد و به او فرمود:تو چكاره ای؟ او گفت:ای فرزند رسول خدا! من داستان سرایم. فرمود:دروغ می گویی، محمد صلی الله علیه و آله داستان سرا است؛ خدای سبحان فرمود:«داستان ها [ی پیامبران، و امم پیشین] را بگو» [1] گفت:من یاد آورنده ام. فرمود:دروغ می گویی، محمد صلی الله علیه و آله یادآورنده است؛ خدای سبحان فرمود:«پس [فطریات كمال بخش را به] یادشان آور. همانا تو، یادآورنده ای» [2] گفت:پس من كیستم؟ فرمود:رنجبر بی بهره. [3] .
[20]-212- دولابی با سند خود نقل كرده است:
حسن بن علی علیه السلام فرمود:خانمی با دو فرزند خود، خدمت پیامبر صلی الله علیه و آله رسید و چیزی خواست. پیامبر صلی الله علیه و آله به او سه دانه خرما داد، و او به هر یك از فرزندان خود، یك خرما داد و خوردند. سپس فرزندان به مادر خود نگریستند و مادر، آن یك خرما را نیز دو نیم كرد، و به هر یك، نصف آن را داد.
[ صفحه 210]
رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود:به سبب مهری كه به فرزندان خود ورزید، خدا نیز به او مهر ورزید. [4] .
[21]-213- طبرسی رحمه الله نقل می كند:
امام حسن علیه السلام فرمود:هر گاه پیامبر صلی الله علیه و آله شیر می نوشید، می فرمود:خدایا! در آن، بركتمان ده، و از آن، فزونی مان بخش... و رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود:آن دو (خرما، و شیر) گواراترند. و چون شیر می نوشید، مضمضه می كرد، و می فرمود:شیر، چربی دارد، و در حدیث دیگری آمده می فرمود:هر گاه شیر نوشیدید، مضمضه كنید؛ زیرا چربی دارد. [5] .
[22]-214- مجلسی رحمه الله می گوید:
مولای ما [امام] حسن علیه السلام فرمود:همانا خداوند عزیز و باجلال، پیامبر خود را به بهترین ادب ها، تربیت كرد و فرمود:«گذشت پیشه كن و به نیكی فرمان ده و از نادانان رو برتاب» [6] ، و چون فرمان او را دریافت، [باز] فرمود:«و آنچه را پیامبر به شما داد، آن را بگیرید، و از آنچه شما را بازداشت، بازایستید» [7] ، و به جبرئیل فرمود:عفو چیست؟ گفت:این كه با هر كه از تو برید، بپیوندی، و به هر كه تو را محروم كرد، عطا كنی، و از هر كه به تو ستم كرد، گذشت كنی. پس چون پیامبر صلی الله علیه و آله، آن را انجام داد، خداوند به او وحی فرمود:«و حقا كه تو را خلقی بزرگ است. [8] ». [9] .
[23]-215- مجلسی می گوید:
امام حسن علیه السلام فرمود:و [خدا] به وسیله ی پیامبر، عرب را عزت بخشید، و هر كه را از ایشان خواست، بزرگی داد، و خدا فرمود:«و آن [مایه ی] یادآوری تو و امت توست. [10] ». [11] .
[ صفحه 211]
[24]-216- در تفسیر منسوب به امام عسكری علیه السلام، آمده است:
حسن بن علی علیه السلام فرمود:محمد صلی الله علیه و آله و علی علیه السلام پدران این امتند. پس خوشا به آن كسی كه به حق آنان، عارف، و در همه ی احوال، فرمانبرشان باشد كه خدا او را از بهترین ساكنان بهشت خود قرار دهد، و با بخشش ها و خشنودی خود، او را سعادتمند كند. [12] .
[25]- 217- و باز در همان تفسیر آمده است:
امام حسن علیه السلام فرمود:بر تو باد كه به خویشان پدر و مادر دینی خود - محمد صلی الله علیه و آله و علی علیه السلام - نیكی كنی، هر چند نیكی به خویشان پدر و مادر نسبی خود را تباه كرده باشی، و مباد تو را كه [نیكی به] خویشان پدر و مادر دینی خود را برای دست یابی به [نیكی به] خویشان پدر و مادر نسبی، از دست بدهی؛ زیرا سپاس خویشان پدر و مادر دینی، نزد پدر و مادر دینی - محمد صلی الله علیه و آله و علی علیه السلام -، از سپاس خویشان پدر و مادر نسبی، نزد پدر و مادر نسبی، سودمندتر است. اگر خویشان پدر و مادر دینی، نزد ایشان، از تو تشكر كنند، با كم ترین نظر عنایتی ایشان به تو، همه ی گناهانت - هر چند به پری میان فرش تا عرش باشد می ریزد. ولی با از دست دادن خویشان پدر و مادر دینی، تشكر خویشان پدر و مادر نسبی، نزد پدر و مادر نسبی، كوچك ترین سودی برایت نخواهد داشت. [13] .
[ صفحه 212]
[1] اعراف:176؛ (فاقصص القصص).
[2] غاشيه:21؛ (فذكر انما أنت مذكر).
[3] تاريخ يعقوبي 136:2.
[4] الذرية الطاهرة:119، ح 132.
[5] مكارم الاخلاق:202.
[6] اعراف:199؛ (خذ العفو و أمر بالعرف و أعرض عن الجاهلين).
[7] اعراف:199؛ (و ما آتاكم الرسول فخذوه و ما نهاكم عنه فانتهوا).
[8] قلم:4؛ (و انك لعلي خلق عظيم).
[9] بحارالانوار 114:78 ح 8.
[10] زخرف:44؛ (و انه لذكر لك و لقومك).
[11] بحارالانوار 173:23.
[12] تفسير المنسوب الي الامام العسكري عليه السلام:330، ح 192.
[13] تفسير المنسوب الي الامام العسكري عليه السلام:334، ح 204.